"در آن روزها تاریکی بر آسمان و زمین مسلط بود، و اینطور به نظر می آمد که درهای رحمت آسمانی بسته شده اند. قاتل می کشت، یهودیان به قتل می رسیدند و دنیای اطراف یا شریک جرم بود و یا بی تفاوت. تنها معدودی از خود شجاعت نشان میدادند و با بیچارگان همدردی میکردند. این معدود زنان و مردان در معرض خطر بودند، ضعیف و با قلبی پر از وحشت. فرق بین ایشان با بقیه چه بود...؟ باید به یاد داشته باشیم که امری که شدیدترین و بدترین ضربه را به قربانی می زند بی رحمی قاتل نیست بلکه بی تفاوتی کسی است که در کنار ایستاده... باید به یاد داشت که با وجو همه چیز، همیشه لحظه ای وجود دارد که در آن انتخاب از روی وجدان صورت می گیرد... به همین دلیل بر ماست که این انسان های مهربان که جان یهودیان را در هولوکاست نجات دادند گرامی بداریم. بر ماست که از ایشان بیاموزیم، و برماست که آنها را با سپاس و امیدواری به یاد بیاوریم ".
الی ویزل
