آلمان نازی و یهودیان در سالهای 1933-1939

"این مشکل اساسی یهودیان آلمان بود که سخت با جامعه آلمان درآمیخته  شده بودند و بلای نازی از درون و نه از بیرون بر آنان نازل شد، بر خلاف یهودیان لهستان که اشغال از خارج بر آنان تحمیل شد."

تصوی بخرخ

در دهه های بیست و سی قرن بیستم، نوعی ملی گرایی خشن و آنتی سمیتیزم با استدلالهای نژادی و اجتماعی در اروپا قد علم کرد که یهودیان را نژادی پست و خطرناک میدانست و خواستار محدود کردن فعالیت اقتصادی یهودیان و دور کردن آنان از زندگی اجتماعی در کشورهایشان بود.

با به قدرت رسیدن آدولف هیتلر در سال 1933، یهودی ستیزی بر اساس نژاد، تبدیل به سیاست و ایدئولوژی رسمی حکومت آلمان شد. در سال 1938، آلمان شاهد سلسله عملیات سازمان دهی شده تخریب کنیسه ها، بازداشت های دسته جمعی، تخریب و غارت مغازه های یهودی و ثبت سیستماتیک املاک یهودی به هدف ضبط آنها در آینده بود. در کنار یهودیان گروه های دیگری نیز مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، از جمله سینتی و روما (کولی ها)، همجنس گرایان و بیماران روانی که دشمنان رایش محسوب میشدند.