نازی ها شروع به استفاده از کامیون های گاز جهت قتل بیماران روانی می کنند

در چهارچوب برنامه "مرگ با ترحم" (Euthanasia)، در اکتبر 1939 کشتار بیماران روانی، بیماران ارثی، عوامل غیر اجتماعی (مجرمان، کسانی که حاضر به کار کردن نبودند) همجنس گراها، سربازان بیمار، وابستگان به بنیادهای خیریه، زندانیان اردوگاه های تمرکز، کارگران خارجی و غیره، آغاز شد. کشتار توسط تیرباران، گاز یا تزریق زهر انجام می شد. به دستور هیتلر، کشتار توسط صدها نفر پزشک، پرستار و کارمندان دولتی انجام می گرفت. این عملیات دارای بودجه خاصی در برنامه بودجه رسمی نبود و مشخصات برخی از قاتلین علی رغم اینکه کارمندان دولتی بودند، جعلی بود. هدف از این امر، مخفی نگهداشتن عملیات کشتار بود. جهت جلوگیری از تردیدهای وجدانی، مشروبات الکلی و مرخصی های بسیاری به قاتلین داده می شد و آنها از مزایای حقوقی بسیار خوبی برخوردار بودند.

در 2 دسامبر، کشتار توسط کامیون های گاز شروع شد. تا تابستان 1941، بیش از 100,000 نفر به قتل رسیدند. در تابستان 1941، هیتلر دستور رسمی توقف کشتار را به دلیل انتقادهای عمومی صادر کرد، ولی در عمل این کشتارها به طور پنهانی تا پایان جنگ ادامه یافتند.