اصطلاح "قوانین نورنبرگ" در رابطه با قوانین ضدیهودیی می باشد که در 15 سپتامبر 1935 در کنفرانس حزب نازی در نورنبرگ تصویب گردید. اعضای رایشستاگ نیز در این کنفرانس شرکت نمودند. دو قانونی که به سرعت تصویب شدند، جدایی کامل قانونی و اجتماعی یهودیان از غیر یهودیان در آلمان را باعث گشتند. "قانون تابعیت رایش" حق یهودیان را از شرکت در انتخابات سلب کرده و آنها را به شهروند درجه دوم تبدیل کرد. نتیجه فوری آن اخراج تمامی کارمندان دولتی، کارکنان و کارگران یهودیی بود که هنوز در مناصب عمومی اشتغال داشتند. قانون تابعیت پایه 13 حکم دولتی دیگر بود.
قانون دومی که رایشستاگ در آن روز تصویب نمود "قانون حفاظت از خون آلمانی و شرافت آلمانی" بود. این قانون ازدواج یهودیان با آلمان ها و یا کسانی که نزدیکی خونی با این ملت داشتند، را منع نمود. در کنار این قانون سیستم طبقه بندی پیچیده ای تصویب شد که "یهودیت" را طبق تعداد پدر و مادر بزرگ یهودی، به درجه های مختلفی طبقه بندی می کرد: "یهودی کامل"، "شبه یهودی" و غیره. هر درجه ای شامل یک سری محدودیت ها، امتیازات و سهولت های خودش بود. در این قانون آریایی ها و آنهایی که دارای خون آلمانی بودند، تعریف نشده بودند.
این قانون بیان روشنی از نظریه نژادپرستی نازی ها بود و همچنین فقدان علمی بودن آن را به وضوح نشان می داد. شمار اندکی از یهودیان به واسطه اصل و نسبشان (معیار بیولوژیکی عینی) مشخص شدند، اما پایه اصل و نسب یهودی (یهودی بودن پدر و مادر بزرگ) طبق "عضویت در جامعه یهودی مذهبی" مشخص گردید. – معیاری کاملا فردی و غیر علمی.