در ساعت 5 صبح، آلمان حمله گسترده ای را که با دقت زیاد هماهنگ شده بود علیه نیروهای متفقین که در مرز آلمان مستقر شده بودند، آغاز نمود. هجوم یگان های تانک پانزر (Panzer) آلمانی، تحت فرماندهی ژنرال گرد فون راندشتات (Gerd von Rundstedt) در جبهه ای به عرض 64 کیلومتر در جنگل آردن (Ardennes) واقع در لوکزامبورگ و بلژیک به اجرا درآمد. یگان های چتر باز آلمان فراتر از خطوط آمریکایی ها فرود آمدند و خط های ارتباطی و تدارکاتی آنها را قطع کردند. نیروهای متفقین آماده نبودند و غافلگیر شدند. بسیاری از یگان ها به دام افتادند و 14,000 سرباز به اسارت درآمدند.
هدف از این حمله شکستن جبهه آمریکایی و اشغال آنتروپ بود. هدف آنها به دام انداختن و نابود نمودن چند لشکر از نیروهای متفقین بود، به این ترتیب آنها نیروهای متفقین را مجبور به مذاکرات صلح می کردند و آلمان ها قادر بودند بر روی جنگ با شوروی متمرکز شوند، بدون اینکه لازم باشد در دو جبهه به جنگ ادامه دهند.
نیروهای آمریکایی تحت فشار آلمان ها عقب نشینی کردند، اما تسلط خود بر شهر باستون (Bastogne) که موقعیت استراتژی آن مانع از ادامه حملات موثر آلمان ها بود را از دست ندادند. نیروهای ارتش آلمان باستون را محاصره کردند و در تاریخ 22 دسامبر، به آنتونی مکائولیف (Anthony McAuliffe)، فرمانده لشکر هوانیروز 101 که بر شهر مسلط بود پیشنهاد نمودند که تسلیم شود. واکنش مکائولیف به این پیشنهاد تنها یک کلمه بود: "دیوانه ها!" (Nuts!)
ضد حمله نیروهای آمریکایی در 24 دسامبر آغاز شد. خطوط تدارکاتی آلمان ها طولانی تر شد، وضعیت آب و هوا بهتر شد و به نیروهای هوایی متفقین امکان استفاده از برتری خود را داد و آلمان ها اقدام به عقب نشینی نمودند. محاصره باستون در 26 دسامبر پایان یافت.
در این آخرین نبرد برق آسا، حدود 100,000 سرباز آلمانی کشته شدند و همین مقدار به اسارت متفقین درآمدند. ارتش آلمان بهترین نیروهای رزروی خود را در این تهاجم به کار گرفت و پس از این شکست دیگر نتوانست بر روی پاهای خود بایستد. او دیگر تهدیدی قابل توجه برای متفقین در جبهه غربی به شمار نمی رفت.