راهپیمایی های مرگبار: واژه ای که زندانیان اردوگاههای تمرکز نازی برای نامگذاری عملیات جابجایی گروه های زندانیان، تحت مراقبت سنگین به راههای دور و در شرایط غیر انسانی؛ و ضمن شکنجه زندانیان و کشتار دسته جمعی توسط نگهبانان، از آن استفاده میکردند. راهپیمایی های مرگبار اکثرا همزمان با تخلیه اردوگاههای تمرکز در مرحله نهایی جنگ صورت  گرفتند، ولی این پدیده در تمامی سالهای جنگ رایج بود. تخلیه اردوگاهها و راهپیمایی های مرگبار، تا آخرین روز بقای رایش سوم ادامه داشت. طبق برآوردها، از تابستان 1944 تا پایان جنگ، تعداد 250,000 زندانی, که بسیاری از آنان یهودی بودند، در راهپیمایی های مرگبار کشته شدند و یا به قتل رسیدند.